مشاوره ریتالین ritalin

مشاوره ریتالین ( متیل فنیدات ) نوارتیس سوئیس
مشاوره نگهداری در شرایط مناسب
کیفیتی بینظیر از کمپانی نوارتیس سوئیس
امروزه پزشکان ریتالین را به عنوان دارویی برای درمان کودکان ییش فعال می شناسند این دارو برای اولین بار در سال 1944توسط شیمیدانی از شرکت سیبا (که امروزه نوارتیس نام دارد) ساخته شد همسر این شیمی دان مبتلا به فشار خون پایین بود و برای این که بتواند بهتربه فعالیت بپردازد ازاین محصول استفاده می کرد بنابراین وی این ماده را ریتالین نام نهاد ه بر گرفته از نام همسرش ریتا بود. سال 1957شرکت سازنده ریتالین را برای درمان افسردگی شدید ، خستگی مزمن و نارکولپسی (حملات خواب در طی روز)معرفی کرد. آن زمان شرکت سیبا سعی داشت محصولش را به عنوان یک قرص انرژی بخش و انرژی زا معرفی کند مثلا در تبلیغاتش ابتدا خانم میانسال خانه داری را نشان می داد که به انبوهی از سیب زمینی های پوست نکننده غمگینانه نگاه می کند در قسمت بعدی تبلیغ بعد از مصرف ریتالین نشان می داد که تمام سیب زمینی ها پوست شده و خورد شده اند و آن خانم چهره ی نسبتا شادی دارد. تبلیغات اولیه برای بازاریابی محصول چندان موفقیت آمیزنشد در سال 1960 این شرکت ترکیبی ازریتالین را با هورمون ها و ویتامین ها به عنوان محصولی تقویت کننده با نام Ritonic عرضه کرد که البته بعد از مدت کوتاهی عرضه آن متوقف شد اما این پایان داستان ریتالین نبود.
سوال دیگر آن است که آیااستفاده از این دارو ها نوعی دوپینگ علمی محسوب می شود ؟ در ورزش علاوه بر این که تنبیهاتی برای ورزشکاران دوپینگی در نظر گرفته می شود نتایج آنها نیز در مسابقات مردود اعلام می شود . گر چه بهبود نتایج امتحانادر افراد استفاده کننده از ریتالین وجود ندارد اما اگر درصورت انجام مطالعات کافی این موضوع اثبات گردد ، چگونه می توان با آن مقابله کرد ؟شاید به نظر برسد مطرح کدن این سوال در حال حاضر ارزش و اهمیت چندانی ندارد گرچه پاسخ به آناز پیچیدگی های بسیاری برخوردار است و باید جنبه های بسیاری را مد نظر قرار داد .
نظری که استفاده از ریتالین را تایید می کند :
متیل فنیدات و چند داروی دیگر به اصطلاح شیمیایی (افزاینده ی قوای شناختی )به شکل قابل ملاحظه ای کارکرد شناختی را بهبود می بخشند و بی خطری این دارودر شرایط بالینی اثبات شده است .متیل فندیدات به اندازه کافی بی خطر قلمداد شده است که به شکلی وسیع طی یک دوره طولانی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی(ADHD) تجویز شود این اختلال معمولا تهدید کننده حیات به شمار نمی رود و اثرات درمانی سود من آن به طور عمده به همان خواصی بستگی دارد که این دارو را به مداخله ای تقویت کننده بدل ساخته اند لذا همان مزایا نیز از دیدگاه بی خطری توجیه کننده استفاده از آن دربزرگ سالان سالمی خواهد بود که احتمالا به اندازه افراد دچار ADHDاین آثار را ارزشمند می دانند .